در مباحثه دو مساله وجود داره . یکی واقعیتها (Facts) و یکی باورها ( Believes). مثلا اینکه ساعت ۲ شب در تهران خورشید دیده نمیشه یه واقعیته ولی اینکه با گیاهخواری نمیشه زندگی کرد یه باوره.
در این بحث اینکه پخش صدا در زندگی پرندگان تاثیر داره یه واقعیته و اینکه اگه ۲۰ ثانیه پخش بشه و ۳ بار بیشتر پخش نشه اشکالی ایجاد نمیکنه و ....یه باور !
در مقاله ای که اشاره شده بررسیهای علمی و آزمایشات انجام شده نشون داده که پخش صدا قطعا تاثیر منفی در زندگی فردی و اجتماعی پرندگان داره. مباحث مربوط به مدت زمان پخش صدا و قدرت اون هم باورهای افراده. واقعیتهای آزمایش شده ای هم هست که اگر به این روش یا اون روش صدا پخش بشه آسیب کمتری نسبت به پخش کنترل نشده داره که باعث شده در قوانین برخی کشورها این حداقلها ذکر بشه.
باور من اینه که استفاده از پخش صدا در تحقیقات علمی هم تا زمانی توجیه داره که این تحقیقات جهت بهبود وضعیت زیستی اون پرنده باشه. ( این هم به علم امروز ما . هیچ بعید نیست در آینده ثابت بشه که همین تحقیقات آسیبهای جبران ناپذیری به زندگی دیگر موجودات وارد کرده !).
مثالی میزنم از اینکه حیوانات زیادی در آزمایشگاه های شرکتهای تولید مواد آرایشی و دارویی هستن که در بدترین شرایط مخرب ترین مواد شیمیایی و آرایشی توی چشم و روی بدن اونا آزمایش میشه که ببینن اثرش روی انسان چه خواهد بود. گرچه ثابت شده به در اکثریت موارد اثرات نتیجه گیری شده بر روی حیوانات با انسان همسان نیست (
http://www.slate.com/articles/health_and_science/medical_examiner/2006/06/of_mice_or_men.html ) ولی همچنان این عمل صورت میگیره که باعث شده شرکتهای لوازم آرایشی و دارویی که روی حیوانات تست نمیکنن روی بسته بندیشون این مورد رو ذکر کنن! شبیه همین موارد رو میشه در کشتیهای ژاپنی که به کشتار نهگ ها تحت نام Research دارن ادامه میدن و داستانهای مشابه...
کتابی به دستم رسید حاوی CD صدای پرندگان که در شروع کتاب متن جالبی نوشته شده بود عکسش رو براتون گذاشتم. فکر میکنم گویا باشه