اتفاقاً امروز داشتم با خودم فکر می کردم که تابستان حتماً باید سری به دانشگاه اراک، جایی که قبلاً دانشجو بودم، بزنم و با بچه های کانون زیست آنجا صحبتی داشته باشم برای برگزاری بعضی برنامه ها
هر چند وقت یکبار به این فکر می کنم. اصلاً حواسم نبود که می تونم اینترنتی زیستی های دانشگاه رو پیدا کنم
همین الان یادم افتاد. دست شما درد نکنه باعث شدید یک بار دیگه به این فکر کنم.(البته اگر قبلاً این کار انجام نشده)
من به شخصه برای برنامه های پارک و آشنایی مردم با پرنده نگری اعلام آمادگی می کنم و یا هماهنگی ها با مدارس و یا دانشگاه ها که چندان به مقدار دانش ما از پرنده ها ربطی نداره.
به نظر من خیلی چیز ها می تونه برای فرهنگ سازی کمک باشه. تنها صحبت کافی نیست، ذهن عموم برای پذیرش بعضی تغییرات باید آماده بشه، بعضی چیزهای کوچک مثل دیدن لانه هایی که برای پرنده ها در پارک ها ویا حتی مدارس و دانشگاه ها نصب شده اند می تونه موثر باشه. و یا دیدن پرنده نگرها با دوربین های دوچشمی و عکاسی در پارک ها، حتی اگر هیچ کلمه ای هم رد و بدل نشه! دیدن فعالیت های پرنده نگرها توسط عموم خیلی می تونه کمک باشه.
پیشنهاد من اینه که خیلی تو خودمون نباشیم. باید همه جا جار زد که پرنده نگری و پرنده نگر وجود داره. البته زمان و چگونگی جار زدن رو بزرگان دانند.
احساس می کنم خیلی کارها داره در سکوت انجام می شه مثلاً همین برنامه های کودکان. ولی خب این را هم بزرگان دانند. شاید هنوز وقتش نیست.