در ایام نوروز سفری به تالاب کانی برازان؛ اولین سایت رسمی پرنده نگری در کشور، داشتیم. گذشته از محیط و پرندگان زیبایی که در ان منطقه وجود داشت. چند عامل بیرونی باعث شده بود که محیط برای پرندگان ناآرام شود. از آنجمله می توان به صدای مکرر شلیک تفنگ اشاره کرد. که برخی شاید از روی تفریح و ناخواسته به این کار مبادرت می ورزیدند. در بکرترین جای تالاب!که پرندگان زیادی هم وجود داشت، دو نفر با موتور به ما نزدیک شدند. تفنگی که به نظر سوزنی می رسید، به همراه داشتند. اول فکر کردیم از محیط بانان منطقه هستند و صدای شلیک های پی در پی آنها را به این سمت کشانده است و به ما که دوربین چشمی به همراه داشتیم و مشغول مشاهده پرندگان بودیم مشکوک شده اند، اما زهی خیال باطل. تقریباً حدود 50 متر جلو تر از ما ایستادند و یکی از آنها از که تفنگ در دست داشت، سمت راست(درون نیزارها) حاشیه راه را گرفت و مستقیم جلو رفت و دیگری جلوی ما را سد کرد که از اینجا جلوتر نروید. من از او پرسیدم شما از محیط بانان اینجا هستید؟ گفت نه، ما برای شکار پرندگان به اینجا امده ایم! بعد از چند سؤال و جواب و اعتراضی که نسبت به این کار داشتیم، گفت ما بچه ی همین روستا( فکر می کنم اشاره داشت به روستای خورخه) هستیم و چون پرندگان خصوصاً غازها در حال مهاجرت به سمت شمال(روسیه) هستند آنها را شکار می کنیم. و اشاره به غازهای خاکستری داشت که، در سمت چپ راه، در تالاب بودند، با این استدلال که خارجی ها می خواهند آن را بخورند و چرا ما نخوریم!! بعد از حدود 5 الی 10 دقیقه، سه بار پیاپی صدای شلیک آمد و غوغایی از صدای پرندگان به هوا برخاست. انواع و اقسام پرندگان آبزی و کنار آبزی که تا چند لحظه قبل به آرامی مشغول جست و خیز در تالاب بودند به فریادهای دلخراش پرندگان بدل شد. هرکدام از پرندگان به سویی به پرواز درآمد. کسی که با تفنگ حدود 400 یا 500 متر، جلوتر رفته بود دوان دوان از پناگاه خود بیرون آمد و به سمت چپ راه، به درون تالاب که شاید در آن موقع تبدیل به تالابی از خون شده بود به راه افتاده و رفت تا غازهایی که شکار کرده بود را جمع آوری کند. و شخصی هم که جلوی ما را گرفته بود به همان سمت رفت، شاید این لحظه حتی چکمه ها و بارانی هایی که پوشیده بودند هم مانع حرکت سریع انها نبود. ما به راه خود ادامه دادیم و به جایی رسیدیم که از پوکه های به جا مانده مشخص بود تیرها از آن ناحیه شلیک شده اند و البته این فقط پوکه هایی بود که در آن لحظه شلیک شدند . پوکه های قدیمی دیگرنیز به رنگ های مختلف سبز و زرد و قرمز و ... وجود داشت. دو سنگر یا پناگاه که با سنگ ساخته بودند جزیی از سنگر هایی بود که از نی هایی که به صورت طبیعی وجود داشت، برای روز شکار درست کرده بودند!!! و تأسف برانگیز آنکه تمام این ماجراها جایی اتفاق می افتاد که تابلوی زرد رنگ و نوشته ی سیاه سازمان محیط زیست، مبنی بر منطقه شکار ممنوع، خود نمایی می کرد و این نکته که نظارت محیط بانان تنها به حضور همین تابلو محدود شده تلخ تر می نمود از صدای غازها، کشیم ها، چنگرها، اردک ها و کاکایی هایی که زخمی یا کشته شدند ...
3 پاسخ ها
8205 مشاهده