سلام
این روزها زیاد بحث تکثیر در اسارت مطرح می شه. مدتهاست درمورد مشکلات این نوع تکثیرها و روش های رهاسازی مطالعه می کنم و به نتایجی رسیدم تکثیر در اسارت در یک نگاه کار بسیار پسندیده ای به نظر می رسه اما عواقبی جبران ناپذیر در پی دارد که کمتر کسی به آن فکر می کنه. نمی خوام زیاد وارد این قضیه بشم اما پرندگانی که در اسارت متولد شدند از لحاظ ژنتیکی دارای مشکلاتی هستند و در طبیعت اگر موفق به زنده ماندن شدند احتمال به وجود آوردن یک نسل معیوب را دارند برخی از افراد هم در تلاش برای تکثیر سالمترین پرندگان بدترین صدمه ممکن به آن ها را وارد می کنند آنهم ناخواسته و از روی دلسوزی، از یک طرف مستقیما باعث کاهش تعداد زیادی از این پرندگان در زیستگاههای طبیعی می شوند از طرف دیگر با خرید پرنده مشوقی می شوند برای دامگذاران. بعد از رهاسازی هم معمولا کار را تمام شده در نظر می گیرند بدون اینکه متوجه باشند پرنده نیاز به حمایت داره یا اینکه از قبل جمعیت طهمه و طعمه خوران را در زیستگاه بررسی کرده باشند. در آخر پروژه های تکثیر در اسارت منجر به شکست خواهند بود مگر قبل از شروع تمام جوانب سنجیده شود و همتراز با آن حداقل یک یا دو زیستگاه تحت کنترل و مراقب کامل قرارگیر در حال حاضر برای کشور ما اولویت اصلی ایجاد امنیت در زیستگاه های طبیعیه و بهترین کار همانی است که دوستان به آن اشاره کردند