هما ( همای سعادت ، مرغ استخوان خوار) 100 تا 110 سانتیمتر ؛ طرح مشخص بدن در حال پرواز ، این پرنده را از سایر لاشخورها متمایز می سازد . بیشتر به یک شاهین عظیم شباهت دارد تا به یک لاشخور . بالهای آن دراز ، کم عرض و زاویهدار و دمش بلند ، لوزی شکل و تیرهرنگ است . سطح پشتی ، بالها و دم آن سیاه مایل به خاکستری و سرش بطور کلی نخودی رنگ است ، اطراف چشم و ناحیه پس منقار آن سیاه رنگ می باشد که به یک دسته موی سیاه ریش مانند در زیر منقار منتهی می شود . سطح شکمی نارنجی ، مایل به زرد ، ناحیه سینه بهطور واضح نارنجی رنگ است که با بالهای تیره تضاد خاصی نشان می دهد . پرنده نابالغ سر و گردنی تیره دارد . هما از لاشخورهای دیگر فعالتر و معمولا تکزی است ، گاها آنرا مرغ استخوان خوار نیز می نامند و اینگونه خواندن این پرنده بدین سبب است که استخوان های بزرگ را از ارتفاع زیاد بر روی سنگ ها و صخره ها رها می کند تا خرد شوند و از تکه های استخوان نیز تغذیه می کند ، در واقع استخوان خواری از عادات تغذیه این پرنده زیبا است .
هما یا مرغ استخوانخوار نوعی کرکس بزرگ است که در کوههای مرتفع آفریقا، جنوب اروپا و آسیا زندگی میکند.
هما در تمام طول سال یک جا میماند و هر فصل فقط یک یا دو تخم میگذارد. این پرنده مانند دیگر کرکسها عمدتاً لاشهخوار است اما عمدهٔ غذای آن را مغز استخوان تشکیل میدهد. هما استخوانهای بزرگ را از ارتفاع زیاد به روی سنگها پرتاب میکند تا به قطعات کوچکتر شکسته شود. گاهی هم از لاکپشتهای زنده به همین روش تغذیه میکند.
هما در اسطورههای ایرانی جایگاه مهمی دارد و معروف است که سایهاش بر سر هر کس بیافتد به سعادت و کامرانی خواهد رسید به همین دلیل به مرغ سعادت معروف شدهاست.
در افسانههای ایران مثل ققنوس در اساطیر مصر و یونان صاحب کرامت است. همادر ادبیات ایران به عنوان نماد سعادت است و برعکس جغد که نماد شوم است البته هما میتواندپرندهای افسانهای و اساطیری باشد . در قصهها و مثلهای ایرانی از هما به عنوان پرنده سعادت یاد شدهاست.
در خرابههای تخت جمشید که پایتخت هخامنشیان بودهاست دو مجسمه سنگی از هما پیدا شدهاست. این نشان میدهد که هما در زمان ایران باستان نیز پرنده سعادت بودهاست.
جثهٔ هما بیشتر شبیه به یک شاهین عظیمالجثه است تا یک کرکس و تنها کرکسی است که سرش پر دارد. ارتفاع هما ۹۵ تا ۱۲۵ سانتیمتر، فاصلهٔ بین دو بال آن ۲۷۵ تا ۳۰۸ سانتیمتر و وزن آن ۴.۵ تا ۷.۵ کیلوگرم است.
همای پرندهی سعادت در ادبیات پارسی
همای در ادبیات پارسی، پرندهی استورهای خجسته و فرخنده است که خوراکاش استخوان است (استخوانها را از بالا به زمین پرتاب میکند و میان آن را میخورد). در افسانهها آمده که هرگاه پادشاهی میمرد و جانشینی برای او نبود، همای را به پرواز درمیآوردند و بر سر هر کس که مینشست او فرمانروا میشد یا سایهی این پرنده بر سر هر کس میافتاد آن را نیک میانگاشتند و خوشبختی را در انتظار او میدانستند. باید دانست که شهباز (عقاب) زرین، نشان و درفش سپاه ایران در زمان هخامنشیان بوده است.
نشان هما که برگرفته شده از سرستونی در تخت جمشید است به عنوان نشان خطوط هواپیمایی ایران برگزیده شده است.
همای در سخن حافظ شیرازی:
همای اوج سعادت به دام ما افتد (*) اگر تو را گذری بر مقام ما افتد
نوع تغذیه مادران شیرده تا حد زیادی بر روی سلامت نوزادشان تأثیرگذار است.
بهترین رژیم غذایی مادر برای رفلاکس نوزاد چیست؟۱۰ آهنگ بسیار زیبای کودکانه با صدای رزیتا دغلاوی نژاد(خاله فرشته مهربون)