متاسفانه اهمیت بیومتریک را در گذشته نمیدانستم و خیلی از گونه ها را برای این کار از دست دادم.چند وقتی هست که طول بدن و وسعت بال پرنده ها را اندازه گیری می کنم در شکاری ها به این مورد رسیدم که بطور کلی سایز شکاری های ما کوچک تر از مقادیری است که در بعضی از منابع داده شده.نهایتا اگر مقادیر بصورت بازه عنوان شده باشند کمینه آن مربوط به پرندگان ما بوده.
سوال من اینه که آیا جامعه آماری من برای این نتیجه کم بوده و یا اینکه نه پرند ه های ایران کوچک هستند؟
با بعضی از افرادی که بادانش روز در ایران شکره داری می کنندصحبت می کردم همگی این نتیجه را تایید می کردند.ظاهرا در بحث فالکونری سایز پرنده اهمیت زیادی دارد حتی در قیمت! برای مثال بحری های ایران زمانی ارزش بالایی پیدا می کنند که سایزی در حدود 40 سانتی متر داشته باشند(که به ندرت دیده می شود)،در حالی که مینمم سایزی که برای این پرنده در منابع فعلی ما ذکر شده در حدود40 سامنتی متر است!!یعنی باید به وفور دیده شود....
اکثر پرندگانی که توسط آنها نگهداری میشده سایزی کمتر از این مقدار داشته اند(چه بالابان چه شاهین بحری و....)
جای این طور مثال ها در این تالار نیست از این بابت پیشاپیش عذر خواهی می کنم اما خواستم صحبتی که می کنم کمی محکم تر باشه
چند مثال:
هر شکاری را اندازه گرفتم کوچک بوده بجز یکی دو گونه مثل عقاب طلایی و یکی دو تا عقاب صحرایی
بزرگ ترین سارگپه پابلندی که دیدم 57 سانتی متر طول داشته (متوسط پابلند ها 54 سانتی متر!!!)
عقاب شاهی در حدود 69 سانتی متر
بزرگ ترین دلیجه 34 سانتی متر
بالابان 42 سانتی متر
نحوه اندازه گیری هم به این شکل بوده که پرنده را روی سطحی صاف می خوابوندم و از انتهای بزرگ ترین شاهپر میانی دم تا نوک منقار در حالتی که سرو گردن کشیده است اندازه گیری می کردم یعنی طولانی ترین خط بدن.
ممون میشم اساتید منت گذاشته و نظری در این رابطه بدند.