گمان نمی کنم زیست شناسان مولکولی که روی پرسشهای تکاملی پرندگان مطالعه می کنند حتی برای لحظه ای کار در عرصه بدون دستگاههای پخش صدا را به ذهن خود خطور دهند. بنده تا حالا مقاله ای نیافتم که استفاده از Play Back و پخش صدا برای جلب پرنده
در کار علمی را نهی کند یا در مورد مضرات این کار چیزی گفته شده باشد. اتفاقاً تکنیک پخش صوت یکی از راههای به دام انداختن پرنده مورد نظر در تورهای Mist-Net است. برای مثال شما در منطقه جنگلی هیچ شانسی برای زنده گیری و رها سازی مجدد پرنده ای مانند مگس گیر نیم طوقدار نخواهید داشت مگر به کمک یخش صدا. اگر پخش صدا صورت نگیرد دهها پرنده به تور می افتد و شما باید برای رهاسازی آنها وقت بگذارید که خسارت این کار بیشتر است.
شما می توانید یک پرنده را تا 5 ساعت هم در کیسه بدون استرس تحت شرایط سایه نگهداری کنید.در این حالت هیچ آسیبی به جوجه ها یا رفتار جفت یابی وارد نمی شود. مطالعات نشان داده که خونگیری از پرندگانی مانند wren (الیکائی) حتی تا 5 نوبت (با فاصله زمانی)، هیچ اثر منفی در بقاء و clutch size آن نداشته. در صورت علاقه می توانم مقاله اش را با ایمیل ارسال کنم.
نکاتی مهم تر از اثرات احتمالی پخش صدا: 1- پرندگانی که در Mist-Net نوبت عصر می افتند نباید در گرگ و میش هوا آزاد کرد چون با تلفات زیادی همراه است. توصیه می شود صبح فردا آزاد شوند.
2- پس از خونگیری از سیاه رگ زیر بال، از بند آمدن خون مطمئن شوید. سپس پرنده را در همان منطقه به طبیعت بازگردانید.
3- گنجشک سانان juvenile که احتمالا ساعتی را در mist-net تقلا کرده اند با دادن اندکی آب آزاد کنید. آنها تشنه تر از بالغین هستند.
پیروز باشید