تالار گفتگو پرنده نگری و پرنده شناسی
پرنده نگری - Birdwatching => دیدگاه ها ، مقالات و نوشته ها => نويسنده: Iranbirds در دسامبر 11, 2011, 08:12:24 pm
-
اما بررسی کنیم که فلسفه اینکه می گویند جغد پرنده شومی است چیست؟
در باورهای اجتماعی ایران زمین غالب دیدگاه ها در ارتباط با جغد منفی و آمیخته با خرافه است بدین سبب به دیدن جغد وی را با سنگ مورد هدف قرار داده و وی را بد شگون میدانند .به عنوان مثال در نقاطی از گیلان شنیدن صدای جغد نشان از رسیدن خبری نا مبارک و نا میمون دارد به همین علت با ایجاد صدا و راندن وی سعی بر دور کردن صدا از خانه دارند ،گاها چوب نیم سوخته ای را به سمت وی پرتاب میکنند و بلند میگویند (اتش از من ،گوشت از قصاب) اگر جغد رو به قبله پرواز کرد بلا دفع میشود اما در غیر این صورت صاحبخانه باید صدقه دهد و انفاق کند و ........تا بلا رفع شود . در ارتباط با صدای جغد نیز این باور وجود دارد که اگر جغد گریه کند ،خوش است و اگر خنده کند بد یمن و با شنیدن صدای وی میگویند (میمنت خانم،خوش امدی) شاید بد نباشد قیاس کنیم منزلت جغد را در اوستا و ایین باستان ایران را ، با باورهای امروزه اجتماعی در باره شومی جغد که شور بختانه سینه به سینه نقل میشود، در جایی که از وی به نام اشوزشت یاد میگردد و فراری دهنده دیوها و نام وی به معنی دوست داشتن و دوستدار راستی اورده شده وحکایاتی که در ارتباط با به وجود امدن وی از ناخن و کلام اوستا در زبان وی وجود دارد و چهره داریوش دوم با تاجی قلم خورده به نقشی از بوف و......
در متن های کهن باستانی جغد را "هو مورو" می خواندند. یعنی پرنده دانا. حتما بیاد دارید که در کتابهای قصه نیز این پرنده عینک به چشم دارد و به بقیه حیوانات پند و اندرز می دهد.
اما شومی جغد بعد از ورود اعراب به ایران بر سر زبان ها افتاد چون غذای این پرنده مار و مارمولک و موش بود، در واقع غذای اعراب آن دوران را میل می کرد و اعراب آن را پرنده ای شوم می دانستند چرا که غذای آنها را می خورد.
در کتاب اوستا از جغد با نام اشوزشت یاد شده و وی را فراری دهنده دیوها و پلیدیها خوانده اند یا در نسخی دیگر وی را به بهمن مرغ و مرغ زوبره و هومن مرغ و شب اویز(مرغ شب ) خوانده اند
(http://www.iranbirds.com/images/birds/strigiformes/little-owl1.jpg)
-
سلام
مقاله جالبی بود.
از نگاه اسلام هم به شدت این عقیده(شوم بودن حیوانت)نهی شده و خرافه را یکی از زشت ترین نماد های جاهلیت می شمارد.پیرامون جغد هم داستان تکان دهنده ای را شنیدم که بسیار جالب بود:
روزی شخصی به یکی از معصومین(دقیقا خاطرم نیست کدام امام)با دیدن جغد حرفی را زد.آن معصوم فرمودند که این پرنده زمانی که کاروان کربلا به شام رسید در خرابه آنها را دید و چون این واقعه به شدت سنگین بود جغد از آن پس در خرابه ها ناله می کند.....!!
خیلی ها گفتند که صدای جغد در طبیعت خصوصا زمانی که در خرابه ها هستند بسیار حزن انگیز است دلیل این مطلب را نمی دانستم تا اینکه این روایت را شنیدم.
-
این داستان خرافی در مورد کربلا و این حرفا تو یه مجله ی فرهنگی که به دست خیلی از دانش اموزان اصفهان داده شد هم نوشته شده بود. وقتی آموزش و پرورش ما اینطوری فرهنگ سازی میکنه دیگه...
-
اين موضوع نشات گرفته از باورهای قدماست يا اينکه می گفتند گربه سياه نشانه جن است :o آنها از هر موضوعی سمبل و نشانه ای براساس باورهای خودشون ايجاد می کردند. گروهی که مطالعاتشون برمبنای علم و دانش پرنده شناسی امروز هست با اينگونه باورها فاصله دارند.
-
البته باور شوم بودن برای جغد محدود به ایران یا اعراب نمی شود
کیس روسلار پرنده شناس معروف هلندی و یکی از نویسندگان کتاب پرنگان پالئارکتیک می گوید:
آمریکائی ها به دلیل باور شوم بودن برای جغدها اغلب مجسمه ای از جغد را در بیرون از کلبه خود می آویختند تا به لحاظ حس قلمرو طلبی منجر به دفع جغدها شود