سلام؛ من پرتره اول را بیشتر از دوتای دیگر می پسندم. هرچند کادر خیلی بسته است. شاید در این ژانر عکاسی نتوان همیشه اصول کلاسیک کادربندی مثل استفاده از نقاط طلایی را رعایت کرد. اما معمولا رعایت حداقل فاصله از لبه های کادر, قراردادن فضای کافی در جلوی سر پرنده از نکات مهم است.از نکات منفی عکس دوم کلیپ شدن بخشی از پای پرنده در پایین کادر است. کراپهای تعمدی قسمتی از بدن پرنده که به کادربندی کمک کند, (دقیقامانندعکس اول) اشکالی ندارد؛ اما اگر کمکی به کار نکند جزو معایب است.
ضمن اینکه در عکس دوم زاویه سر پرنده به سمت خارج کادر است که این هم یک اشکال است.
در مورد عکس سوم, با توجه به زاویه قرارگرفتن پرنده در کادر, دوست داشتم سر پرنده دقیقا به سمت دوربین بود تا هر دو چشم پرنده به صورت قرینه هم مشخص باشند.
ضمنا حسن استفاده از دوربینهای SLR و لنزهای تله مناسب, علاوه بر تفاوت محسوس کیفیت عکس و ثبت جزئیات بهتر, DR بهتر سنسور دوربین و .... مساله عمق میدان است که با محو شدن بک نتیجه به مراتب زیباتری می گرفتید.
ضمنا در مورد عکس دوم سعی کنید بدن پرنده خط افق را قطع نکند, به عبارت دیگر سوژه یابالاتر از خط افق یا پایین تر از خط افق قرار بگیرد.
موفق باشید
4 پاسخ ها
6468 مشاهده