میهمانخانه ی مهمانکش
بارها مقالات و گزارشاتی در مورد سیاه چاله ی پرندگان ایران ، همان دامگاههای فریدونکنار را خوانده بودم اما در این پاییز هر بار که به منطقه رفتم با بخشی از این فجایع از نزدیک آشنا شده و با مردمی برخورد کردم که خود خواهانه جز به منافع مادی کوتاه مدت به چیز دیگری فکر نمی کردند .
صبح روز جمعه 7 آذر 93 که بعد از چند روز باران هوا آفتابی شده بود در خنکای صبحگاهی به اتفاق پدر و مادرم به دامگاه "ازباران" که راه دسترسی آن از طرف کمربندی فریدونکنار و از آنجا به طرف جنوب رفته تا به جاده خاکی کنار گذر خط لوله گاز سراسری مازندران رسیده وبعد از طی مسافتی کوتاه در سمت راست "ازباران"قابل مشاهده است راهی شدیم . در بین راه موتورسوارانی که کیسه های پر از شکار شب قبل را حمل می کردند از کنار ما می گذشتند . در کنار جاده پارک کرده و پیاده به طرف "ازباران" رفتیم. در بین راه برخورد خصمانه ی اهالی که به شدت از حضور ما خشمگین بوده قابل مشاهده بود و یکدیگر را از پاسخ سلام ما منع می کردند حتی خیلی راحت تهدید به ضرب وشتم وشکستن دوربین و صدمه به ماشین در صورت عدم بازگشت می کردند .
"ازباران" را با چند دیواره ی بافته شده از نی کاملإ محصور کرده و هیچ منفذی برای دیدن داخل "ازباران" وجود نداشت و ما فقط شاهد سر و صدای پرندگان درون این حصار بوده و هر از چند گاهی پرواز دسته های غاز و اردک در آسمان مشاهده می شد . تا اینکه پس از جستجوی بسیار در نقطه ای که یک تپه خاک کوچکی بود از بالای آن و از میان درختان بدرون این حصار چشم اندازی یافتیم . واقعأ شوکه شدیم چند هزار پرنده که بیشترین آنها "غاز" و "فیلوش" بودند تقریبأ سطح آنجا را پوشانده و با آرامش در این "میهمانخانه ی مهمانکش"پناه گرفته بودند !!
صحبت از شکار چند پرنده برای سد جوع نیست ، وقتی در سال گذشته حد اقل بالغ بر یک ملیون پرنده مهاجر شکار و فروخته شده با توجه به قیمت بازار پرندگان فریدونکنار متوجه می شویم که صحبت از تجارت در بازاری با گردش مالی دهها میلیارد تومان آنهم در یک دوره زمانی کوتاه است . بنابر این جای تعجب نیست وقتی که در اوایل مهر ماه امسال محیط زیست بابلسر با هفتاد نفر محیط بان برای جمع آوری دامهای هوایی اقدام می کند دویست نفر با تفنگ به مقابله بر می خیزند .
چه باید کرد ؟ آیا برخورد قهرآمیز می تواند مفید باشد ؟ مسلمأ نتیجه مناسبی نخواهد داشت .
در تمام این مدت به این مسایل فکر می کردم ، اینکه در سال 92 که به میانکاله (بهشت پرندگان سابق) رفته بودم تعداد پرندگان در مقایسه با سال91 بسیار کاهش پیدا کرده بود و این نشان از این دارد که محیط زیست از منطقه ی تحت حفاظت در اختیار خود نیز نمی تواند حفاظت کند و این عدم امنیت برای پرندگان که با شلیک های متوالی روبرو هستند ناخود آگاه آنها را به میان مناطق مانند "ازباران" که ظاهری خاموش و آرام دارند رهنما میشود . این امنیت وسکوت ظاهری در آب بندان "لنگور"نیز قابل مشاهده بود که در زمان قرق چه تعداد پرنده به آن پناه می برند .
حال که محیط زیست بخاطر مسأُٰیل مالکیتی نمی تواند در مناطق مانند دامگاههای فریدونکنار دخالت کند چرا راهی برای ایجاد مناطق امن جدید با مالکیت محیط زیست و یا گروههای مردم نهاد را پی نگیریم . فرضأ چند هکتار زمین کشاورزی با همیاری مردم و محیط زیست خریداری شود و درست مانند دامگاه داران در فصل کشت با اجاره دادن آنها به کشاورزان بی زمین که کم هم نیستند باعث درآمد شده و در زمان مهاحرت پرندکان با حفاظت و حصارکشی آنجا را به محیطی امن برای پرندگان مبدل کنند . در واقع رقیبی برای دامگاهها در این مناطق ایجاد شود . ویا حتی در مناطق دور دست تری مانند شهر نور که دارای اب بند بزرگی است با ایجاد پستهای نگهبانی وبا رها سازی اردک وغازهایی برای جلب توجه پرندگان محیط امن و محفوظی ایجاد کنند . همانطور که آب بندان "لنگور" در زمان قرق ، پرندگان آب بندان "عزیزک" را که در آنجا شکار با تفنگ و دام هوایی انجام می شد را به سوی خود جلب کرده بود .
یعنی در مقابل مناطق دامگاه داران می شود مناطق موازی آن بعنوان رقیب ایجاد کرد . حتی با پرواز هلیکوپتر در مناطق دامگاه داران آنجاها را ناامن کرده وبه هجرت پرندگان آنجا کمک کرد .
این گفته ها شاید خیال پردازی باشد ولی آرزو برجوانان عیب نیست .
1-عنوان مقاله "میهمانخانه ی مهمانکش " بر گرفته از شعر "برف" اثر نیما یوشیج می باشد .
2-مقاله با کمک پدرم نوشته شده است .
3-در ضمن باخبر شدم در جشنواره "سینما حقیقت" فیلم "سیاه چاله" از آقای "مهدی جلالی" سه شنبه 11آذر ساعت22 در سینما فلسطین2 و شنبه 15 آذر ساعت 9:30 در سینما سپیده1 نمایش داده میشود
0 پاسخ ها
11285 مشاهده