با سلام
محسن عزیز به نکات بسیار خوبی اشاره کردند. در مورد خودرو دقیقا همینطوره ، بهترین وسیله برای استتار که برای پرندگان هم تازگی ندارد عیبش این است همه جا نمی شود باهاش رفت ولی در کل برای عکاسی از کنار جاده برای پرندگان کوچک بهترین وسیله است. برای نزدیک شدن به پرنده هر چقدر موتور ماشین کم صدا باشد بهتره. عکاسی هم فقط وقتی که موتور خاموش است بهترین نتیجه را می دهد. می توانید از هر وسیله دست سازی برای کاستن لرزش دست استفاده کنید این وسایل چیزی شبیه متکای کوچک (به شکل X) است که روی شیشه در خودرو می گذارند یا تجهیزات دیگری که به صورت ساخته شده می توانید از بلاد کفر تهیه کنید. یک کیسه کوچک حاوی گندم یا هر چیز مشابهی می تواند وسیله ارزان و در دسترس خوبی برای این منظور باشد .
نمی دانم تجربه دوستان چیست ؟ ولی به نظرم پرندگان خودروی با رنگ روشن را بیشتر دوست دارند !
تصور می کنم انعکاس تصویر محیط روی شیشه ها و حتی بدنه خودرو باعث جلب نظر و یا حداقل نترسیدن آنها می شود
جذب با صدا هم روشی است که همانگونه که اشاره شد باعث گیجی پرنده در فصل جفت گیری می شود. هر چند شکاریها به صدا جواب نمی دهند ولی جوجه های نابالغ درون لانه که منتظر غذای مادر هستند (حداقل دلیجه ها) به صدا جواب می دهند
جذب با طعمه هم روش خوبی است خصوصا در فصول قحطی !، هم به صورت زنده و هم آماده ، هر چقدر طعمه زنده جنبش بیشتری داشته باشد و رنگش در تضاد با محیط باشد بهتر است.
غذای آماده هم هر چقدر بوی بیشتری داشته باشد بهتر است مثل تن ماهی و ضایعات استخوان و امعا و احشا ، گندم بوداده و ... البته سالم بودن این طعمه ها را باید مد نظر داشت. به شخصه از گوشت مرغ پرورشی صنعتی را که احتمال استفاده از هورمون در رشدشان می رود، به عنوان طعمه استفاده نمی کنم.
این روش که ممکن است به نظر بعضیها مذموم باشد و باعث تنبلی پرنده بشود و یا حتی اقدامی ددمنشانه تصور شود، بازدهی کمی دارد و وقت و حوصله زیادی می طلبد. بیشتر در جاهایی کاربرد دارد که از عدم حضور انسانهای دیگر مطمئنیم. متاسفانه کلاغها هم سلطان برآب کردن این نوع نقشه هستند و اغلب موارد نقش خرمگس معرکه را بازی می کنند ! هر چند بحث ما در مورد پرنده هاست ولی برای جذب پستانداران طماعی مثل روباه واقعا کاربرد دارد !
مورد دیگر استفاده از موانع طبیعی است مثل نی های حاشیه تالاب ، خاکریزها و گودیها و ... به نظرم این بهترین روش برای نزدیک شدن به پرندگان آبزی و کنار آبزی است ولی چند شرط دارد : باید قبل از حضور یا اطلاع پرندگان آنجا باشیم، سعی کنیم لباسمان همرنگ و مشابه محیط باشد ، باید مسلط بر محیط و آب و هوای آن باشیم چندین بار مراجعه قبلی برای شناسایی محیط و انتخاب موقعیت مناسب نوری خیلی موثر است . یک پرنده نگر باید هواشناس خوبی باشد . بهتر است جهت رو به باد و پشت به نور باشد. از استعمال مواد با بوی تند (ادوکلن و ...) خوداری کنیم و ...
این روش وقتی قبل از طلوع آفتاب آماده هستید نتایج شگفت آوری خواهد داشت. تصور می کنم پرندگان اوایل صبح وقتی گرسنه هستند، زمان آوازخوانی و در فصل جفت یابی ، عقل درست و حسابی ندارند !
یکبار قبل از رسیدن به میعادگاه دلیجه هایم ! متوجه حضورچوپان و دسته ای گوسفند در نزدیکی صخره شدم که انگار نه انگار و فعالیت دلیجه ها کاملا طبیعی بود. حضور زیاد و ملموس بودن عدم وجود آزار از طرف انسان، باعث جلب اعتماد پرندگان می شود.
مورد دیگر هم توجه به رفتار و تعقیب پرنده های حامل طعمه و پیدا کردن لانه آنهاست. این روش هرچند وقت گیر است و حتی حین صعود به لانه ریسک بالایی دارد ولی تنها روش برای رویت جوجه های نابالغ در لانه است. تا مجبور نشده اید از نزدیک به لانه پرندگان گوشتخوار سرک نکشید. دیدن منظره لانه یک شکاری گوشتخوار هم اصلا جالب نیست شاید بعد از دیدن فضای لانه و استشمام بوهای ناخوشایند، دیگر دل و دماغ خوردن گوشت را نداشته باشید و با کباب خداحافظی کنید !
بعضی از پرندگان مثل کبک در صورت لو رفتن محل لانه و دستکاری شدن آن ، قهر می کنند.
در نزدیک شدن به لانه پرندگانی که لای گونها و بوته ها آشیان می کنند ، محتاط باشید ، تخم این پرندگان غذای مورد علاقه بیشتر مارهاست. سمی هم نباشند ارزش افزایش آدرنالین را ندارد !
حتی الامکان به صورت فردی یا گروههای کوچک دو سه نفره اقدام به عکاسی کنید، مشاهداتتان را همراه با موقعیت مکانی و زمانی مکتوب کنید.
خلاصه به این سادگیها نیست شاید رکورد کردن و عکاسی از بعضی گونه راحت باشد و فی المثل بشود در عرض یکسال ، بیش از 100 گونه را رکورد کرد ، اما بعد از مدتی اضافه کردن رکورد جدید با توجه به وضع فعلی محیط زیست کشور و محدودیتهای شخصی سخت تر و سخت تر خواهد شد... قرار هم نیست همیشه با دست پر به خانه برگردیم....
12 پاسخ ها
12504 مشاهده